Τα ακρυλικά χρώµατα επινοήθηκαν στα µέσα του 19ου αιώνα αλλά δεν τέθηκαν στην αγορά παρά µόνο το 1930, και τότε για βιοµηχανική χρήση και όχι καλλιτεχνική. Μετά την εξέλιξη της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, η οποία ανέπτυξε νέες τεχνοτροπίες και ζωγραφικά µέσα, προς το 1940 η τάση του πειραµατισµού οδήγησε µερικούς καλλιτέχνες της Β. Αµερικής να χρησιµοποιούν ακρυλικά χρώµατα στα έργα τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα βιοµηχανικά χρώµατα ενσωµατώθηκαν στη σύγχρονη τέχνη παρέχοντας το πεδίο ανακάλυψης αµέτρητων τεχνικών δυνατοτήτων που ανταγωνίστηκαν όλα τα γνωστά µέσα µε εµφανή πλεονεκτήµατα στο στέγνωµα και στη σταθερότητα του χρώµατος.