Ὑπάρχουν πρόβλήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἀσχολήθηκαν καὶ ἀσχολοῦνται οἱ ἄνθρωποι κάθε ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ κάθε ἡλικίας καὶ τάξεως. Τόσο οἱ πρωτόγονοι, ὅσο καὶ οἱ πολιτισμένοι. Τὰ ἴδια προβλήματα ἀπασχολοῦν καὶ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο τῆς ἀτομικῆς καὶ διαστημιτικῆς ἐποχῆς. Εἶναι τὰ αἰώνια προβλήματα: Θεός, Κόσμος, Ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Παράλληλα μὲ αὐτὰ ὑπάρχουν κι ἐκεῖνα ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἠθικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὰ ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπὸ τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν Νόμο τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης. Σχετίζονται μὲ τὰ καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὸν πλησίον του καὶ πρὸς τὸν ἑαυτό του. Τὰ αἰώνια αὐτὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου συνοψίζονται σὲ δύο τίτλους: «Τί πιστεύουμε;» (Δογματική) καί, «Τί πρέπει νὰ πράττουμε;» (Ἠθική). Στὸν πρῶτο τόμο προσεγγίζονται, μὲ ἐκλαϊκευμένο τρόπο, τὰ προβλήματα τῆς Δογματικῆς: Ὑπάρχει Θεός; Τί εἶναι στὴν οὐσία του ὁ Θεός; Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ μόνος του νά φθάσει στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ; Πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, τὸ σύμπαν; Τί λέγει σχετικὰ ἡ Ἐπιστήμη καὶ τί ἡ Ἁγία Γραφή; Τί εἶναι ἡ ζωή; Ὑπάρχει αὐτόμα‐τη γέννηση τῆς ζωῆς;  Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου; Ὁ προορισμός του ποιός εἶναι;  Ἡ ψυχὴ εἶναι ἀθάνατη; Ὑπάρχει πέραν τοῦ τάφου ζωή; Τί εἶναι ἡ κόλαση; Τί εἶναι ὁ παράδεισος; Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ σωθεῖ ἀπὸ μόνος του; Ὑπάρχουν ἄγγελοι; Γιατί ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος; Ποῖο τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου; Γιατί ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον;» Ποῖο τὸ ἔργο καὶ ἡ ἀποστολή του; Ἀναλήφθηκε ὁ Χριστός; Πότε θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ συντέ‐λεια τοῦ κόσμου; Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη; Τί εἶναι ἡ Ἱερὰ Παράδοση; Ποῖο τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας; Τί εἶναι ἡ Θεία Χάρις; Σὲ αὐτὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ἐρωτήματα καὶ ἀπορίες δίνει ὑπεύθυνη ἀπάντηση αὐτὸ τὸ βιβλίο. Μελετώντας το ὁ ἀναγνώστης θὰ ἔχει πλήρη εἰκόνα τοῦ τί πρέπει νὰ πιστεύει καὶ πλήρη γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Θὰ αἰσθάνεται ὄντως ἐλεύθερος ἄνθρωπος, «πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας». Ὁ Κύριος εἶπε: «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Εἶναι καθῆκον κάθε πιστοῦ Χριστιανοῦ νὰ γνωρίζει καλὰ τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεώς του, νὰ τὸ ὁμολογεῖ «εὐκαίρως ἀκαίρως», νὰ τὸ βιώνει καὶ νὰ καθοδηγεῖ κάθε πλανόμενο αἱρετικὸ «εἰς ὁδὸν σωτηρίας».